Saigon (Ho Chi Minh City): Verrassend leuk.

Met weemoed nemen we afscheid van het romantische Hoi An en vliegen naar Honchi Minh City, het vroegere Saigon. Het valt meteen op dat het een stuk moderner is. Brede straten,hoge gebouwen en moderne winkels. Het verkeer is ook hier chaotisch, maar stopt 80% wel voor een stoplicht!. Het is bloedheet, maar door de zeewind goed te doen.

We struinen een paar uur door het centrum, waar 'oom'  Ho Chi Minh prominent voor een prachtig verlicht koloniaal gebouw de show steelt. Er is ook een mini uitvoering van de Notre Dame die refereert aan de lange Franse overheersing.   

's Avonds hebben we een unieke ervaring. We hebben een tafel bij restaurant Noir geboekt. Voor we aan tafel gaan moeten we alle spullen die licht kunnen geven afgeven, waarna we aan de schouder van een blinde man een pikdonkere ruimte in worden geloodst. Op de tast gaan we aan tafel. Hier krijgen we een verrassingsmenu, bestaande uit 4 voorgerechtjes, 4 hoofdgerechtjes en 3 toetjes. Aan ons om te raden wat het is. Ondertussen schenkt de blinde Deng probleemloos de wijn uit. Heel erg apart en ook vreselijk leuk.

Na afloop krijgen we van de Nederlandse eigenaar uitleg over wat we gegeten hebben. Wat ons betreft 3 Michelin sterren!! We raken aan de praat en hij blijkt na afronding van de hotelschool al 12 jaar in Vietnam te wonen. Zijn personeel bestaat uit blinden en doven, die geen kans maken op de normale arbeidsmarkt. Ze zijn extra gemotiveerd en super vriendelijk. Een aanrader!!!

We hebben een volle dag in Saigon en rijden met de auto naar de Cu Chi tunnels. Cu Chi ligt op 60 km van Saigon en was in de Vietnamoorlog een onneembare verzetshaard. Overdag werkten ze op het veld, maar 's avonds jaagden ze de Amerikanen op. Cu Chi werd vanuit de lucht plat gebombardeerd, zodat de Vietcong ondergronds ging. Maar liefst 250 km aan tunnels werd gegraven. De toegang was onder een paar bladeren verstopt. Ideaal voor een guerrilla oorlog. Na het bekijken van een propagandafilmpje gingen we de tunnels in. Wat klein en benauwd! En dan te bedenken dat ze groter zijn gemaakt voor de toeristen, anders hadden we halverwege klem gezeten. Ien gaat als 'vrijwilliger' even in zo'n (te) klein gat en moet er even later met drie mensen uit gehesen worden (lachen !! Staat op film) Overal waren booby traps geplaatst om de Amerikanen op afstand te houden. Heel indrukwekkend allemaal.

Bijna twee uur verder stoppen we bij een kleurrijke kerk. Elke dag is er om12 uur een dienst met meer dan honderd in wit geklede mannen en vrouwen. Als we aankomen viel onze mond open. Wat een kleuren en wat een perfecte indeling van de kerkgangers. Het doet een beetje Boeddistisch aan. Veel 'gejammer' en regelmatig geknield buigen. De meeste mensen zijn oud en doorleefd  en bovendien heel vriendelijk. Het was zeker de lange omweg waard.

's Avonds weer de stad in. We eten op het dak van een restaurant vlak naast de grootste toren van Saigon. Iets verderop kleurt een ander gebouw alle kleuren van de regenboog. Leuk plekje om Saigon voor nu (we komen nog twee keer een nachtje terug) af te sluiten. Morgen vier dagen naar de Mekong Delta met als eerste de rivier cruise met de Mekong Eyes. We kijken er naar uit!