De Mekong delta

Om 7 uur worden we al opgehaald door onze chauffeur Ut. We hebben al heel wat aparte namen gehad. Wi, Hi, Ha en Hoi hebben we al als gids of chauffeur gehad. Het Engels van de gidsen leidt soms tot misverstanden. Zo was ik helemaal blij toen de leuke Kim vroeg of ik naar de bedroom wilde. Ze bedoelde helaas de bathroom. (=;  

Het is 4 uur rijden naar Can Tho in de Mekong delta. Na een oninteressante rit worden we afgezet bij de boot, de Mekong Eyes. Ziet er van buiten prachtig uit, maar binnen is het een beetje behelpen. Er zijn 16 toeristen aan boord en het is een gezellige groep. Een Griek vertelt het ene na het andere prachtige (horror) verhaal over zijn leven als expat in het hete, overbevolkte en idiote Manilla (Filipijnen). Leukste verhaal was: Ze hadden een gaslek. Na een week komt monteur. Hij vraagt om tape. Is er niet, dus haalt hij oude tape van zijn provisorisch gerepareerde schroevendraaier af en dicht het gat. Stonk nu wat minder naar gas, maar het was volgens hem opgelost. 

Om 11:45 vertrekken we en varen de rest van de dag door een kanaal. Niet echt leuk. Tegen de avond gaan we voor anker vlak bij de eindbestemming. Gelukkig hebben we veel lol, maar de boottocht zelf ............ De volgende dag vroeg op en na ontbijt op het bovendek zeggen we de boot vaarwel. Met een kleinere boot varen we langs de drijvende markt van Cai Be (5 boten), fietsen we een stukje en bezoeken we een snoepfabriek. Beetje teleurstellend allemaal. Hierna gaat ieder zijn weg, de meesten terug naar Saigon.

We zijn blij dat we hierna met een eigen gids op pad gaan. We krijgen nu pas echt het leven van de Mekong delta te zien. Het zou 3 uur fietsen zijn, maar we zijn bij elkaar bijna 6 uur bezig en we genoten van elke seconde. Via kleine paadjes fietsen we van dorp naar dorp en stoppen op leuke plaatsen. We zien hoe familiebedrijfjes springrolls (nationale voorgerecht) maken, lunchen uitgebreid bij mensen die allerlei fruit verbouwen en dompelen ons onder in de heerlijke bedrijvigheid hier. In een traditioneel bootje varen we door een paar van de ontelbare kleine kanalen en wanen ons meteen in de jungle. Vissers hebben fuiken geplaatst en halen de garnalen en kleine vissen binnen. De Mekong is hier een paar km breed, maar door de vele eilanden merk je er niets van. Wel lijkt bijna elke vierkante meter bewoond en je kun je je niet voorstellen dat hier vroeger tijgers, neushoorns en ander groot wild de dienst uit maakten. We moeten drie keer met een primitief pontje over en dat is met al die scooters een hele belevenis.

De gids vertelt dat de doden een gouden muntstukje tussen hun tanden meenemen in het graf. Hiermee kunnen ze aan de hemelpoort Petrus omkopen voor het geval hij de dode niet naar de hemel, maar naar de hel wil sturen!

Het is al donker als we in ons luxe Victoria hotel in Can Tho arriveren. We voelen ons meteen weer decadente toeristen, maar het is wel lekker voor een keer. Met de bootshuttle laten we ons in Can Tho afzetten. We dachten dat het een klein dorp zou zijn, maar het lijkt op sommige plaatsen Las Vegas wel, zoveel verlichting. 

De volgende dag varen we in 30 minuten naar de drijvende markt van Can Rai. Hier zijn honderden boten waar je groente, fruit en vis kunt kopen. Het is een hele belevenis en we kunnen foto's blijven nemen. Film is wat lastig omdat gisteren de video in de Mekong af wilde koelen en nu gekke geluiden maakt. 

Na de drijvende markt gaan we weer een stuk fietsen. Nu naar een man die allerlei fruit verbouwt. Gids Thanh laat ons zien hoe al die aparte inheemse vruchten groeien. Hij vertelt ook zijn trieste levensverhaal. Vader was soldaat in Zuid Vietnam. Na de verloren oorlog hadden ze het op hem voorzien en wilde met de boot vluchten (de bekende bootvluchtelingen uit de jaren 70). Het mislukte, werd opgepakt en werd gek. Thanh's moeder overleed toen hij 12 was. Gemotiveerd om van zijn leven wat te maken ging hij 's ochtends werken in de fabriek en 's avonds studeren. Soms was er geen geld en moest hij de studie onderbreken, maar uiteindelijk slaagde hij en heeft nu een leuke baan als gids. Hij wil volgend jaar trouwen, maar moet nog heeeeeeel veeeeeel sparen. Ondanks alles is hij vrolijk en lachen we heel wat af. Een knul naar ons hart.

's Middags eindelijk een keer helemaal niets. Met andere happy Boeddha's aan de rand van det zwembad gelegen (voor het eerst van ons leven, we worden echt oud !!) en zo lopend naar Can Tho voor de markt en een hapje. Morgen rijden we verder naar de grens met Cambodia met onderweg een natuurpark.