De jungle van Cat Tien

We zitten momenteel in de jungle van Cat Tien. We hebben een voor hier luxe safaritent met een prachtig uitzicht over de snelstromende rivier. De jungle heeft zich bijna geheel hersteld van 'agent Orange', het Amerikaanse ontbladeringsmiddel uit de Vietnam oorlog dat 99% van de bomen en struiken heeft vernietigd. Het zijn onze laatste nachten in Vietnam en een heerlijke afsluiting van een veelzijdige vakantie.

Het vorige verslag eindigde in Cat Tho (Mekong delta). Van daaruit reden we verder de delta in naar Chau Doc aan de grens met Cambodja. Een lange rit en niet echt de moeite van het vele rijden waard. Natuurpark SaTra is de grootste attractie. Prachtig gebied met ondergelopen bossen en lichtgroene waterplanten. Met een speedboot scheuren we de mooie vogels voorbij. 20 minuten peddelen en dan snel door naar een uitkijktoren waar gillende kinderen de dienst uitmaken. Na een uurtje zijn we klaar en hebben we de Vietnamese natuurbeleving van dichtbij meegemaakt.

De volgende morgen hebben we een bootje geregeld voor een kort bezoek aan de visfarms. In de rivier zijn veel drijvende huizen die onder hun huis vis kweken. De bij ons populaire pangasius komt hier ook vandaan, al zegt deze naam ze niets. We houden het er maar op dat het de grote katvissen zijn. Je merkt wel dat je hier wat verder van de grote stad bent. Veel bootjes, primitieve huizen op palen en 'gezellig druk'.

Hierna weer 6 uur rijden naar Saigon. Pffffff. We hebben hetzelfde hotel en weten inmiddels de weg in de stad. Het is weekend en druk op straat. We verrbazen ons nog steeds hoe westers het hier is, niet echt het beeld dat je hebt van een communistisch land.

Het is 4 uur rijden naar het op 2 na grootste park van Vietnam, Cat Tien. Een groene oase in het dichtbevolkte land. Een pontje zet ons over de rivier, waarna het nog een kilometer is naar de lodge. Hoewel de prijs anders doet vemoeden is het een simpel onderkomen. De lokatie is schitterend gelegen aan de hier snelstromende rivier. Grote neushoornvogels vliegen over en de fruitbomen in de tuin trekt kleurrijke vogels aan.

De komende dagen hebben we Piush als gids. Hij komt uit India en is helemaal bezeten van de natuur. Een betere gids kunnen we ons niet wensen. Als we met hem in de jungle zijn wordt elk spinnetje, hagedis, aap of insect opgespoord en vol enthousiastme besproken.

We hebben verschillende toers geboekt. De eerste gaat naar een opvangcentrum voor beren. Hier worden de zwarte maan- en zonberen opgevangen die gered zijn uit soms erbarmelijke omstandigheden. Meest triest zijn de beren waarvan in een kleine kooi jarenlang op pijnlijke wijze het gal is afgetapt. Geen van de beren is fysiek in staat om ooit weer in het wild uitgezet te worden. Omdat Vietnam geen enkele plek heeft waar ze veilig zijn heeft het ook geen zin ze te fokken zodat het hier hun eindstation is. Triest verhaal.

Er wordt in Cat Tien ontzettend hard gewerkt om de mensen begrip voor de natuur bij te brengen. Vietnamezen zien natuur alleen als iets dat je kunt gebruiken en het veranderen van de mindset kost veel tijd. Delaatste tijger werd hier 16 jaar geleden gestroopt en de laatste luipaard 13 jaar. De neushoorn is helemaal een triest verhaal. Na maanden onderzoek vonden ze hier nog een Javaanse neushoorn. Stond zelfs in Nederland in de krant. Een week na de publicatie vonden ze hem zonder hoorn dood geschoten terug. Als we bij het beercentrum lang een hok lopen waar ze porcupines opvangen blijkt de kooi leeg. De rangers hebben de dieren meegenomen en opgegeten. Ja, Vietnam heeft nog een lange weg te gaan.

Er is hier veel te doen en we maken veel wandelingen. Het park is vooral bekend door zijn zeldzame gibbons (slingerapen), die genetisch net zo dicht bij de mens staan als de chimpansees. We staan om 4 uur op om hun bekende gezang te horen waarmee ze elke ochtend hun territorium aan andere gibbons kenbaar maken. Tegenover de lodge is ook een interessant gibbon opvangcentrum. Tijdens een 'nightdrive' komen we veel herten tegen en twee civetkatten. Ook een wezel laat even zijn snoet zien. Meest speciale dier dat we tegenkomen is een vliegende lemur. Het zit hoog in een boom en de gids kan het niet thuis brengen. Plotseling spring het uit de boom, vouwt zijn vliezen uit en zweeft gruisloos vele tientallen meters het bos in. Het is veel groter dan een vliegende eekhoorn en pas later blijken we een dier gezien te hebben dat zo goed als uitgestorven is en hier in het park nog nooit eerder is gezien!

Zo meteen maken we nog een boottocht van een paar uur en hopen weer veel moois te zien. Vannavond met de aparte James (zijn leven bestaat uit het speuren naar en onderzoeken van libellen) een nachtwandeling en dan zit het er op voor ons.

Morgen terug naar Saigon en de vlucht naar Nederland. Dit was dus het laatste verslag. Hopelijk lukt het wat foto's te uploaden. Internet is hier een probleem.